baltendeesthailand.reismee.nl

Chiang Mai en Pai

Chiang Mai.

Ooit is iemand lyrisch over Chiang Mai gaan schrijven. Velen volgden, de één nog enthousiaster dan de ander, met allemaal dezelfde tips in een andere volgorde. Of het nu 7, 8, 10 of 11 tips zijn over wat je in deze stad moet doen en bezoeken maakt niet uit, meer dan de helft gaat over tempels. En dat zonder enige bescheidenheid. Het lijkt wel of alleen in Chiang Mai brood uit de mond is gespaard om deze geldverslindende religieuze onzin te bouwen. Zowat heel zuid oost Azië staat er vol mee. In alle pracht en praal, op de beste plekken, perfect onderhouden en waterdicht. Iets wat van de krotten van huizen niet gezegd kan worden. Komt tijd, komt raad. Zodra Boeddhisten (net als katholieken ooit deden) zelfstandig gaan denken, dus niet meer klakkeloos aannemen wat anderen beweren, zullen de jaren des onderscheids snel bereikt zijn. Met als gevolg, geloofsafval en ‘bouwstop’ op deze portemonnaiesleegtrekkende kitsch. Waarmee wij niet willen zeggen dat Chiang Mai als stad niets voorstelt. Zeker wel, maar om nu te zeggen dat je iets mist als je Chiang Mai niet bezocht hebt gaat in onze ogen iets te ver. Veel interessanter dan Bangkok? In onze ogen niet. De omgeving van Chiang Mai wijkt positief af van die van Bangkok, niet de stad. De omgeving is de parel van het noorden, niet Chiang Mai zelf. De oude binnenstad van Chiang Mai is anders van opzet, kleiner dan die van Bangkok, heeft geen Kings Palace en geen Chinatown. Verder stinkt het semi open ‘riool’ niet anders dan in Bangkok, zijn de ratten op straat even groot en zitten de Coffee Club en Starbucks ook hier op strategische plekken.

Op nog geen 200 meter van de oude stadsmuur ploften onze koffers op de vloer naast het kingsize bed in het Origen Hotel. 4 Nachten op de eerste verdieping in de “May all your wishes come true” kamer. Aan wensen geen gebrek, nu nog uit (laten) komen.

Het was aan het begin van de avond, dus liepen we al snel door de hoofdpoort oud Chiang Mai binnen en ‘dreven’ met de stroom mee over de zondagse nightmarket van Walkingstreet. Echte ondernemers achter de kramen, ze proberen je iets te verkopen. Logisch zul je zeggen, het zijn toch verkopers. Moet je in bepaalde winkels komen, waar de dames niet eens van hun telefoon opkijken als je naar de paskamer vraagt en hun inspanning beperken door ongeveer in de richting van het hokje te wijzen. We aten in een restaurantje naast het hotel en kropen op een christelijke tijd in ons wensenbed.

Nadat de haan 1003 keer had gekraaid vlogen we aan het ontbijt en bezochten de oude binnenstad met de onvermijdelijke tempelcomplexen en straatmonniken. We dronken veel te dure cappuccino bij Starbucks - de Thai maken hem beter voor minder dan de helft is onze ervaring. Bij Grasshopper reserveerden we een fietstour voor woensdag.

‘s Avonds hadden we met de Fathers Alberto, John en Peter afgesproken bij Antonio. Een landgenoot van Alberto Pensa met fantastische Italiaanse gerechten op het menu en Merlot uit Toscane in de kelder. Het werd een gezellige culinaire avond, waaraan Fr. Peter TryPeter als nickname overhield. Hij kende geen enkel gerecht maar probeerde en lustte alles. De andere avonden aten we natuurlijk Thais bij een schitterend ingericht restaurant in de oude stad, waar alles ook nog voortreffelijk smaakte bij een perfect ingeschonken biertje. Singha en Chang zijn geen Trappist dubbel en Grand Prestige, maar zoals in veel landen, hoef je ook in Thailand geen onder licentie, plaatselijk gebrouwen ‘export’ Heineken te bestellenom een perfect biertje te drinken.

Kai was onze gids tijdens de 6 uur durende fietstocht naar de buitenkant van Chiang Mai. Dat deden we, linksrijdend, vanuit het hart van de stad, 3 ringbanen overstekend, waartussen smalle steegjes en gevaarlijke verbindingswegen. Een hele tour met 2 Oirschotse dames, 2 Zwitsers en een Duits en Nederlands echtpaar. Maar Kai, wat in het Thais kip betekent, stond zijn mannetje als een haan en leidde ons perfect naar een meer even buiten Chiang Mai, waar een heerlijke lunch op ons wachtte. De tocht was leuk, wat we zagen niet bijzonder interessant. De verhalen van Kai wel en dat maakte veel, zo niet alles goed. Bij het afscheid beloofde hij foto’s te appen die hij tijdens het ‘trappen’ maakte. We gaven hem een flinke tip, doch foto’s hebben we niet gekregen van die kutkip. Op onze appjes reageert hij niet. We vergeven hem postuum als hij onderweg naar huis een uitgebroken vechthaan is tegengekomen.

Donderdag naar Pai, met het bij de buurvrouw van het hotel gekochte ticket voor vervoer in een minibusje. Best comfortabel om de zevenhonderdzoveel bochten tijdens de 4 uur durende rit te overleven, die internet ons ‘ beloofde ‘. En dat deden we. Met glans, het viel ons alles mee. Ze rijden hard die Thai, maar zijn heren/dames jegens medeweggebruikers. Driedik over een tweebaansweg is normaal. Dan heb ik het over auto’s, busjes én vrachtwagens. Het verbaasde ons telkens de motorrijder, die daar dan nog tussen zat, na de manoeuvre nog te zien rijden. Witte strepen zijn bedoeld om zonder licht ‘s nachts niet van de weg te raken, niet om er tussen te blijven. Het overigens goede asfalt wordt, strepen en dubbele strepen negerend, van links naar rechts volledig benut. Zonder toeteren, zonder schelden, de middelvinger omhoog is hier nog niet uitgevonden.

Dit stukje wordt geschreven onder het subliem geïsoleerde plaatstalen afdak, boven het ruime dakterras, grenzend aan onze dakkamer. Goed gekozen vinden we, Pai Vieng Fah Resort, aan de rand van Pai, met aan alle kanten uitzicht op bergpartijen, rijstvelden en palmbomen. Of bomen die daarop lijken. Met in de verte de witte Boeddha van tientallen meters hoog, vanaf ons dakterras goed zichtbaar tussen de bomen.

Het zwembad is top, de tuin super onderhouden, met schitterende bloemen en planten. Het gras is ook echt gras zoals wij dat kennen. Deze ondernemers snappen het helemaal. Ook omdat ze hun gasten niet langs de drukke weg laten lopen om naar het dorp te gaan, maar hen even brengen en halen. Het werkt perfect, even een telefoontje en binnen 5 minuten stopt de auto op de afgesproken plek in het dorp.

Voor ons westerlingen is het een eenvoudig ontbijt - tot nu toe overal overigens op het Sheraton na. ‘s Avonds eten we in het dorp, bij het op de eerste avond ‘gevonden’ restaurant met livemuziek. We smullen van onze voorkeurgerechten en drinken goede doch betaalbare wijn. We zien weinig mensen wijn drinken, wat logisch is als je de prijzen op de kaart ziet. Voor een normale fles wijn betaal je al gauw 5 x de prijs van bijvoorbeeld Phad Med Ma Muang, ons favoriete gerecht tot nu toe. Niet bij dit restaurant, die schenkt een goede Australische Cabernet Sauvignon als huiswijn, voor een Nederlandse prijs.

We bezochten in de buurt the Chinese village, the bamboo bridge, the waterfall, the land split en the Pai canyon. Leuk gecreëerde ‘bezienswaardigheden’, die voor een beetje reiziger niets voorstellen. Maar wel leuk en ...........heerlijke Chinese honing, gescoord voor op de geroosterde boterhammetjes bij het ontbijt.

Pai is fantastisch. Elke avond nightmarket in Walkingstreet, barstensvol eettentjes, winkeltjes en marktkraampjes. En veel streetfood. Zowat alles wat je kunt bedenken wordt gemaakt en verkocht. Nog steeds niet aan ons en dat zal zo blijven. Uit kroegen en restaurantjes klinkt muziek, veelal gemaakt door overjarige hippies, die jaren geleden Pai aandeden en zijn blijven hangen. In de straten en kroegen, op de terrassen en scooters zie je overwegend jongelui (backpackers) flaneren. Westerse stellen boven de 40 zijn zeldzaam in Pai. Senioren bijna uniek. En dan heb je het over de maand november, nou niet direct een vakantiemaand voor werkenden en studenten. Ik vergis me, er lopen wél westerse middelbare en seniore mannen rond. Of zitten ergens met iemand aan de bar.

Woensdagochtend 06.00 AM. Dan horen we de wake up call van Dees’ haar telefoon. Inpakken, douchen, ontbijten en wegwezen. Op naar Pattaya. 4 Uur met de bus naar het vliegveld van Chiang Mai en 1 uur en 10 minuten vliegen. Dan nog 1 uurtje met de minibus naar het Chezzotel. Erg goed zegt Booking.com. De láátste kamer lazen we ook nu (weer). Er wordt wat afgelogen in de wereld.

Reacties

Reacties

Fini

Eindelijk weer eens tijd gehad om jullie uitgebreide verhalen en foto's te bekijken. Een mooie reis zo te lezen, met de jouw bekende cynische opmerkingen Balt. Het is net of je hier aan de koffie zit.
Geniet er nog van!

Roos

Een mooi verhaal weer. Leuk om te lezen en jullie maken inderdaad genoeg mee daar. Maar geen trappist!. Dan zit die reis er voor mij niet in.!!!hahaha

Jan Croonen

Hoi, jullie ervaringen weer erg leuk weergegeven. Geniet er nog van!

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!